In gesprek met de leerkracht
Hoe je met kleine aanpassingen in de klas een groot resultaat kunt bereiken voor een hooggevoelig kind. In gesprek met de leerkracht.
Het is een prachtige zomerse dag in september. Ik ga op weg naar de school van een 10 jarige hooggevoelige jongen uit mijn praktijk. Hij heeft het moeilijk en loopt regelmatig vast op school. Tussen de middag is hij totaal opgebrand en het lukt hem door die vermoeidheid soms niet om de middag terug naar school te gaan. Ik ga kijken wat er in de klas met hem gebeurt.
Zodra ik binnen ben, vallen mij een aantal zaken direct op: het is te warm/benauwd in de klas, hij zit centraal in het lokaal, hij heeft fysieke reacties vanwege de overprikkeling, een aparte zithouding en bovendien zit hij in een “looppad”.
Na een klein half uurtje volgt er een gesprek met de leerkracht en de IB’er van de school. Het is geweldig dat ze hiervoor open staan en meewerken om de situatie en daarmee het welzijn van deze leerling zo snel mogelijk te verbeteren. Ik beschrijf de dingen die mij zijn opgevallen en die de nodige, kleine!, aanpassingen zullen vergen. Ik heb het dan over de volgende veranderingen:
- Een andere plek in de klas. NB hooggevoelige kinderen een “centrale” plek of geven in de klas is eigenlijk not done. Dat geldt ook voor het zitten in een looppad.
- Bekers/doppers op tafel. Voor een goede concentratie en prestatie zullen kinderen moeten drinken.
- Regelmatig even “uit de situatie” door bijvoorbeeld even naar buiten te mogen of door naar de wc te gaan/handen te wassen. Zo kan het kind het teveel aan prikkels makkelijker loslaten.
- Wanneer hij te veel last heeft van omgevingsgeluiden is een koptelefoon/oordoppen een prachtige optie.
- Zijn aparte zithouding ( 1 of soms 2 voeten onder de billen) zorgt ervoor dat hij niet kan aarden. Als eerste moet hij zich daar zelf bewust van worden, iets dat ik in mijn praktijk oppak, en de juf mag hem hierin wat aanmoedigen.
- Zijn fysieke reacties baren mij de meeste zorgen en moeten heel serieus genomen worden. Wanneer deze jongen een andere plek in de klas heeft, weet ik zeker dat deze klachten aanzienlijk zullen verminderen.
Resultaat
Het was een prettig en duidelijk gesprek. De juffen gingen ermee aan de slag. Al na twee weken is er een duidelijke vooruitgang: geen buikpijn en vermoeidheid meer, maar een vrolijke fluitende jongen. Prachtig! Uiteraard nog wel “werk aan de winkel” waarbij het vooral gaat om bewustwording bij de jongen en de vraag wat heb ik nodig om mij prettig te voelen in deze klassensituatie?