Mijn kind is niet meer welkom op school
In ‘Mijn kind is niet meer welkom op school’ lees je het relaas van ouders met hun hooggevoelige kind en hun probleemsituatie op school.
In mijn praktijk spreek ik ouders van hooggevoelige kinderen die nogal worstelen met hun onderbuik gevoel wanneer het gaat om “probleemsituaties op school”. Ouders voelen zich veelal onzeker en raken gedurende het proces ver van hun gevoel verwijderd. Voor mij is duidelijk dat een ouder & kind relatie een sterke en gevoelige verbinding is. Vertrouw daar altijd op. Als ouder ken je jouw kind namelijk het best. Jij voelt de dingen die je kind nodig heeft feilloos aan. Maar waarom is het zo moeilijk om op je intuïtie te vertrouwen?
Mijn kind is niet meer welkom op school
In onderstaand blog kun je het relaas lezen van een hooggevoelig kind en zijn ouders in contact met school. Hun ervaring met als eindresultaat ‘niet meer welkom zijn op school’, is niet het enige verhaal dat ik de laatste tijd hoor. Vele hooggevoelige kinderen en hun ouders worden niet echt gezien en begrepen. De situatie op school loopt soms zo uit de hand waardoor het kind thuis komt te zitten. Zorgwekkend!
Een praktijkvoorbeeld
Het betreft hier een basisschool leerling, een hooggevoelige jongen van 9 jaar. Alles ging de afgelopen jaren goed. Niks aan de hand. Maar dit schooljaar is alles zo anders. Hij heeft moeite met de concentratie en kan dus minder goed opletten. Hierdoor beklijft de stof uiteraard minder. De toetsen vallen tegen en bovendien gaat hij ander gedrag vertonen. Regelmatig vlucht hij de klas uit. Hij weigert bovendien sommige dingen te doen. Thuis slaapt hij slecht, heeft nachtmerries en buikpijn en wil niet meer naar school. Ouders zijn radeloos. Er volgen gesprekken waarin de ouders hoorden dat het niet goed gaat. De leerkracht wil het zelfs aankaarten in verschillende overleggen.
Slipstream
Bij het horen van deze informatie waren deze zorgzame ouders natuurlijk diep geraakt. Ze herkenden hun kind niet in de verhalen van school en maakten zich terecht zorgen. Omdat ze het beste voor hun kind wilden, gingen ze mee in de “slipstream” van de school. De jongen werd gedurende een hele periode besproken in verschillende overleggen. Het enige wat ze konden doen, is steeds de uitslag afwachten. Intussen liep de tijd door. Er volgden handelingsplannen en oudergesprekken. Het leek beter te gaan. Helaas duurde dat maar even. Er kwam een groot overleg.
Groot overleg
Een heel team van experts boog zich over dit kind. Dan moet het wel heel erg zijn toch? Er werd van alles gezegd en gedaan, maar de ouders konden zich niet vinden in al het negatieve wat er over hun kind werd gezegd. Zij gaven aan hoe zij het zagen, want hij maakte duidelijk progressie, en vertelden bovendien wat hij nodig had. Er werd niet naar hun geluisterd. Op school was het kind een probleem. Besluit van school: de regels werden aangescherpt.
Nader onderzoek
Omdat deze ouders aanvoelden dat dit niet de juiste weg was, gingen ze op zoek naar meer hulp. Ze belandden bij een onderzoeksbureau waar het kind getest werd. De uitslag was geruststellend. Een leerbaar kind, helemaal op zijn plek op de huidige school. Met een aantal kleine simpele aanpassingen wat betreft de manier van informatie verwerken, zou alles opgelost zijn. Goed nieuws dus en samen met de orthopedagoog werd er een afspraak met school gepland.
Is mijn kind niet meer welkom op school?
Helaas wilde de school de uitslag van de testen niet ontvangen, omdat er reeds was besloten dat ze deze jongen van 9 jaar niet meer op school wilden toelaten. Daar stonden de ouders samen met de orthopedagoog op de stoep van school. Het besluit van school stond hoe dan ook vast.
Wat gebeurt er?
Er kwamen vragen als: Wat is er allemaal gebeurd? Hoor ik dit goed? Wat gaat er door mijn kind heen? Heb ik het als ouder wel goed gedaan? Zie ik de dingen wel helder? En wat nu? Mijn kind is 9 jaar en niet meer welkom op school? Mijn kind van 9 jaar zit thuis! Niet voor te stellen toch? Hoe krijgt mijn kind weer vertrouwen in school, in leerkrachten en vooral in zijn eigen kunnen? Je gaat toch twijfelen aan alles, vooral jezelf.
Communicatie
Overweldigd door alles wat er op deze school is gebeurd, zijn deze ouders altijd voor hun kind blijven staan. Hoe moeilijk ook, zij vertrouwden allebei op hun gevoel, hun intuïtie. Dat is hun grootste kracht geweest en heeft hun steeds door dit proces heen geholpen. Dat het niet altijd makkelijk was, lijkt me duidelijk. Vele momenten van stress en twijfel. Je gaat als ouder al snel mee in de “slipstream” van de school; je neemt de bevindingen van de school heel serieus en wilt dat het probleem zo snel mogelijk wordt opgelost. Het is dus belangrijk om goed bij jezelf te blijven en op je eigen gevoel te (blijven) vertrouwen. Het is erg belangrijk om met elkaar in gesprek te blijven en dat er open en eerlijk wordt gecommuniceerd. Dit was niet het geval in bovenstaand voorbeeld. En dat is precies waar het mis kan gaan.
Ontmoet elkaar in het gesprek, in het belang van het kind!
Een ding werd voor deze ouders duidelijk, er was en is niets mis met hun kind. Gewoon een hooggevoelig kind die vraagt om een andere aanpak waar het gaat om informatieverwerking. Een kleine aanpassing was voor hem al genoeg geweest. Helaas, niet op deze school.
Nieuwe start
Op dit moment zijn ze op zoek naar een andere school. Het meelopen op een andere school leverde positieve verhalen, nieuwe vriendjes en een enthousiast kind op. Een fijne ervaring!
Deze jongen heeft een mooie plek verdiend, waar hij mag zijn wie hij is. Een school waar rekening wordt gehouden met zijn manier van informatieverwerking. Dat een kleine aanpassing zoveel voeten in aarde moest hebben, is niet voor te stellen toch! Ik wens deze jongen en zijn ouders een fantastische nieuwe start!